موساد، ترور، ایران
سه واژه‌ای که قرارگیری آن‌ها در کنار هم، یادآور حذف فیزیکی منابع انسانی ارزشمند در ایران بوده‌اند. این ترورها را مرور کنیم:
سال ۱۳۸۴ ترور بیولوژیکی احتمالی شهید سعید کاظمی‌آشتیانی
سال ۱۳۸۵ ترور بیولوژیکی شهید اردشیر حسین‌پور
سال ۱۳۸۸ ترور فیزیکی شهید مسعود علی‌محمدی
سال ۱۳۸۹ ترور فیزیکی شهید مجید شهریاری
سال ۱۳۸۹ ترور فیزیکی ناموفق فریدون عباسی
سال ۱۳۹۰ ترور فیزیکی شهید داریوش رضایی‌نژاد
سال ۱۳۹۰ ترور فیزیکی شهید مصطفی احمدی‌روشن
سال ۱۳۹۹ ترور فیزیکی شهید محسن فخری‌زاده
سال ۱۴۰۱ ترور فیزیکی شهید حسن صیادخدایی
سال ۱۴۰۳ ترور فیزیکی شهید اسماعیل هنیه و محافظ ایشان
در واقع به‌طور جدی و عملی موساد جدا از اقدامات خراب‌کارانه خود در نقاط مختلف، سوابق بسیار زیادی نیز در حذف فیزیکی منابع انسانی در ایران داشته که متاسفانه تنها در یک مورد و ترور آقای فریدون عباسی ناموفق بوده که آن‌هم، ناشی از آگاهی و هوشیاری دقیق ایشان بوده است، وگرنه موساد و عوامل آن در طراحی و اجرای عملیات موفق عمل کرده بودند.
ترورهای سال‌های۱۳۸۴ و ۱۳۸۵ با انجام اقدامات بیولوژیکی نظیر به‌کارگیری گاز رادیواکتیو آغاز شد و در سال‌های ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹، به اقداماتی نظیر به‌کارگیری بمب‌های چسبان برروی بدنه خودروهای حامل نفرات بدل شد و در مرداد سال ۱۳۹۰ نیز با شلیک مستقیم گلوله به شهید رضایی‌نژاد تبدیل شد. البته در دی همان سال نیز شهید احمدی‌روشن مجدداً با به‌کارگیری بمب چسبان به شهادت رسید.
در سال ۱۳۹۹ شهید محسن فخری‌زاده پس از جریان‌سازی‌های رسانه‌ای فراوان، سرانجام با به‌کارگیری تیربار ریموت‌کنترل هدایت ماهواره‌ای منصوب بر خودرو نیسان آبی، سوار بر خودرو خود در آبسرد دماوند ترور شد. توجه شود که سطح به‌کارگیری ابزار ترور در این اقدام، از ابزارآلات بیولوژیکی و بمب‌های چسبان، به تیربار ریموت‌کنترل ماهواره‌ای بدل شد! در سال ۱۴۰۱ نیز شهید صیادخدایی با شلیک چند گلوله مستقیم به ایشان که سوار بر خودرو پراید بود، ترور شد.
اما در سال ۱۴۰۳ شاهد سطح جدید و دیگری از به‌کارگیری ابزارآلات ترور توسط موساد هستیم! در رابطه با ترور شهید اسماعیل هنیه همان‌طور که در کانال مطرح شد، به احتمال زیاد محل اقامت ایشان با به‌کارگیری یک تیر موشک ضدزره (احتمالا از خانواده اسپایک) مورد هدف قرار گرفته و ایشان و محافظشان به شهادت رسیده‌اند. اگرچه احتمال به‌کارگیری مولتی‌روتورهای انتحاری و بمب‌گذاری نیز مطرح می‌شود، اما در واقعیت و آن‌طور که از تصاویر برداشت می‌شود، منطقی‌ترین و بهترین ابزار به‌کارگیری همین موشک‌های ضدزره بوده که احتمالا نیز همین‌طور بوده است.
به‌طور کلی جدا از مسئله ترورهای موساد بر علیه منابع انسانی در ایران، در سال‌های اخیر به‌خصوص در نیمه دوم دهه ۱۳۹۰ و سال‌های اخیر دهه ۴۰۰، موساد در ایجاد خراب‌کاری‌های صنعتی و حملات به برخی از تاسیسات هسته‌ای و دفاعی کشور از ابزارهای جدیدتر و سنگین‌تری نظیر مولتی‌روتورهای انتحاری جدید و... استفاده کرده که این مسائل، نشان‌دهنده یک‌موضوع است؛ افزایش سطح حملات و به‌کارگیری ابزارهای سنگین‌تر و مخرب‌تر!
این مسئله جدا از افزایش گام‌به‌گام سطح اهداف موساد (ترور دانشمندان تا ترور نفرات اصلی و مسئولین) نشان‌دهنده افزایش سطح ابزارهای به‌کارگیری‌شده نیز بوده که این مسئله، در کنار افزایش گام‌به‌گام سطح نفرات مورد هدف قرارگرفته نشانه دیگری از هدف صهیونیست‌ها در افزایش آرام‌آرام سطح تنش‌ها و درگیری‌ها و به‌دنبال آن، تاثیر روانی و عملی بیش‌تر است. در واقع به‌نوعی موساد و صهیونیست‌ها در هر مرحله سطح ترور و عملیات‌های خود را چه از نظر اهداف و چه از نظر ابزار گام‌به‌گام افزایش داده و اکنون به شلیک موشک ضدزره در تهران رسیده‌اند. صدالبته انجام یک‌عملیات ترور بستگی به شرایط آن دارد و الزامی مبنی بر استفاده از یک‌نوع ابزار خاص نیست، اما به‌نظر صهیونیست‌ها در هر مرحله جسورتر شده و ابزارهای سنگین‌تری را به‌کارگیری کرده‌اند.
این مسئله نشان می‌دهد در هیچ‌یک از ترورهای پیشین، آن‌ها پاسخ بازدارنده و محکمی نگرفته‌اند و این مسئله، جرئت و جسارت آن‌ها را افزایش داده و حتی بعید نیست که با هدف تحقیرکردن هدف (یعنی ما) این کار را کرده باشند. در این مسئله حتی می‌توان پیش‌بینی انجام اقدامات سنگین‌تر در حذف نفرات موثرتر و به‌کارگیری ابزارها و تسلیحات بسیار سنگین‌تری را نیز داشت. فرضا تصور کنید که خدایی‌ناکرده، در سال ۱۴۰۵ رئیس ستاد کل نیروهای مسلح یا فرمانده نیروی هوافضای سپاه (به‌عنوان کسی که بارها احتمال ترور ایشان مطرح شده) با شلیک یک موشک از خارج از مرزها، در دفتر یا منزل خود هدف قرار گیرد!
در نهایت می‌توان این‌طور بیان کرد که عدم‌ایجاد بازدارندگی در برابر ترورهای صهیونیست‌ها، نه‌تنها منجر به جلوگیری از اقدامات آن‌ها در هدف قراردادن نفرات موثرتر نشده، بلکه با هدف تحقیر بیش‌تر احتمالا هر مرحله ابزارهای سنگین‌تری به‌کارگیری می‌کنند و این موضوع، نیازمند آگاهی و حفاظت بسیار بیش‌تر مسئولین امنیتی کشورمان است.
